Μπορώ ταυτόχρονα να στέλνω μήνυμα, μαγειρεύοντας κρατώντας ένα μωρό αγκαλιά και σέρνοντας ένα δεύτερο…που έχει αγκαλιάσει το πόδι μου και δεν το αφήνει! Όταν βρίσκομαι έξω χαλαρή πίνοντας καφέ, ξαφνικά μπορεί να «φρικάρω» επειδή νόμιζα ότι κάπου ξέχασα το παιδί μου! Κάνω τόση ώρα να βρω το κινητό στην τσάντα μου επειδή είναι κρυμμένο ανάμεσα σε δεκάδες εντελώς άσχετα αντικείμενα, όπως: ένα ζευγάρι καλτσάκια, το κουτάκι της πιπίλας, ένα lego, ένα κουκλάκι που είχε πάνω μια τούρτα στα χτεσινά γενέθλια, μισό μπισκότο και μια πάνα. Όταν έχει ησυχία δεν σκέφτομαι «Μα τι ήσυχα που παίζουν» αλλά… «Τι μπορεί να έπαθαν κι έχει τόση ησυχία!» Θεωρώ ότι έχω απολαύσει ένα μπάνιο, όταν έχω προλάβει να ξυρίσω τα πόδια μου μέχρι το γόνατο. Είμαι η μόνη που μπορώ ( πολύ άνετα) να βαφτίσω το φιλέτο ψαριού, μπιφτέκι κοτόπουλο. Δεν θυμάμαι ποτέ που πάρκαρα το αυτοκίνητο, αλλά θυμάμαι ακριβώς πόσες ασκήσεις μένουν να κάνει το παιδί μου στην ορθογραφία Μπορώ να καταλάβω πότε το παιδί μου είναι κουρασμένο, πεινασμένο, βαριέται, είναι άρρωστο, το ενοχλεί η ετικέτα στο πίσω μέρος της μπλούζας, στεναχωριέται επειδή το κοροιδεύουν, ο καναπές δεν το βολεύει, και πότε έχυσε το γάλα στο νεροχύτη! Έχω σκεφτεί και έχω χρησιμοποιήσει όλες τις απειλές και το μόνο πλέον που σκέφτομαι πια είναι πώς να βρω καινούριες Μπορεί να έχω υπάρξει κομψή, ή καλαίσθητη, αλλά όταν πρόκειται για τα παπούτσια των παιδιών, το βασικό κριτήριο είναι να έχουν «χρατς» και να μπαινοβγαίνουν άνετα Μπορώ και απαντάω σε οποιαδήποτε ερώτηση χωρίς καν να έχω παρακολουθήσει μια συζήτηση. Ειδικά όταν ακούω τις φράσεις: «Εντάξει μαμά;» «Συμφωνείς μαμά;» Δεν μπορώ ν’ αλλάξω σε τίποτα τη ζωή μου και τη ρουτίνα μου. Αλλά και να μπορούσα δε θα την άλλαζα με τίποτε στον κόσμο! `